September 4, 2009

dia

maaflah.terpaksa mungkir janji pada kau blog.aku tak berperasaan nak menceritakan kisah fify.biarlah.yang berlalu biarlah berlalu.aku harap dia bahagia dengan kehidupan baru nya.fakhri.emm.kenapa kita makin rapat?makin mesra?makin bahagia?padahal baru hari rabu aku marahkan kau sebab tak belikan kan aku cadbury hazel nut yang aku dah pegang.yang tak belikan aku teddy bear yang aku dah peluk.kau cakap.aku tak nak beli coklat tu.nanti kau makan sorang tak bagi aku.aku tak nak belikan kau teddy bear tu sebab nanti kau bawak tidur penuh kena air liur kau.nanti aku belikan kau helikopter ye.petang-petang boleh kita beriadah sama-sama.helikopter tu fragile kalau aku bagi mesti kau sayang.mesti kau jaga elok-elok an an an.kau memang selalu macam tu kan fakhri.apa yang aku nak susah kau nak bagi lepas tu kau bagi cadangan benda pelik-pelik.kau tahu benda yang paling aku suka tapi kau mesti belikan benda yang aku tak berapa suka.kau tahu aku tak reti jaga barang.tapi kau paksa jugak suruh sayang barang tu macam aku sayang kau macam selipar yang kau belikan tu.kau dah tahu aku tak suka kaler putih.kotor.aku tak cerewet nak basuh-basuh,kaki aku hitam melekit.tapi kenapa kau belikan jugak.aku nak yang warna hijau gelap tu.hmm.kau tak sayang aku ke apa?hari rabu jugak kita pergi keluar bukak puasa sama-sama.kita sama-sama nak berbuka dekat restoran selalu kita lepak sebelah kolej inti tu.aku nak makan nasi goreng chiangmai,sama macam kau.tapi kau tak bagi.kau suruh aku makan nasi goreng lain.kata kau nanti aku tak habis nanti mesti aku nak yang kau punya jugak.aku tarik muka.kenapa kau ni.nak makan menu sama pun tak boleh ke?aku marah.fakhri kata aku tau la kau ni dah la jangan nak mengada cepatlah order lain jap lagi orang dah dapat makan kita menganga.aku order nasi goreng ayam.masa makan aku mintak yang kau punye.akhirnya nasi kau aku habiskan nasi aku kau yang kena habiskan.kenapa?terima kasih fakhri.kau faham aku.nasib tak order sama2 kan.nanti mesti aku ambik semua sotong dengan udang goreng tepung kau.kau pandang aku.kau tersengih.kau usap kepala aku.kau ni macam budak-budak kan.kau mesti nak menang.kenapa lah aku boleh sayang kau.hmm.kenapa kau yang paling memahami aku?walau selalunya aku benci kau.selalunya aku marah kau.caci maki kau.aku menangis persis anak kecil mintak kau pujuk.walhal aku lagi tua dari kau yang seharusnya model kakak kepada kau.tadi kat bengkel kau tanya aku.nak beli baju ke kasut ke seluar ke helikopter baru.kau bangang.takkan lah kau nak pakai helikopter tu hari raya nanti?kau sengih je.sukati aku lah.aku cakap je.tak suruh kau buat keputusan pun.sigh~.aku tak faham kau macamana yang kau selalu memahami diri aku ni.

terima kasih untuk kau

No comments:

Post a Comment